استفاده از مدلسازی مورد کاربرد، روشی است که به صورت تصویری نشان می دهد چگونه کارکردهای کسب و کار باید از طریق تعاملات کاربر در یک سیستم پیشنهادی اجرا شوند. این روش عمدتا در پروژه توسعه نرم افزار و در مرحله طراحی برای تبدیل الزامات کسب و کار به مشخصات کارکردی در یک پروژه توسعه موجود استفاده می شود. ابزارهای مختلفی برای رسم نمودارهای UML وجود دارد مانند MICROSOFT VISIO، RATIONAL ROSE و غیره

مولفه های اصلی مدلسازی مورد کاربرد در یک نمودار UML عبارتند از:

سیستم
طرح کلی نمودار به عنوان یک سیستم نشان داده شده است. در نمودار بالا، کادر مستطیل شکل به عنوان سیستم مدیریت جدول زمانی (TIMESHEET) ترسیم شده است.


مورد کاربرد
مورد UML در یک نمودار UML با شکل بیضی نشان داده شده است و هر مورد کاربرد، نشان دهنده یک کارکرد واحد است. در مثال بالا، ایجاد مدخل یا ورودی TIME SHEET، تایید جدول زمانی، ذخیره پیش نویس و غیره، ویژگی های جداگانه ای هستند که به عنوان بخشی از فرایند مدیریت TIMESHEET اجرا می شوند. در هر قراردادی، هر عمل در مورد کاربرد با استفاده از یک فعل فعال نمایش داده می شود

بازیگران
برای شکل آدمک در نمودار نشان دهنده کاربری است که با کارکرد یا مورد کاربرد در ارتباط است. آنها بخشی از فرایند نیستند. از این رو ما آنها را خارج از کادر مستطیلی نشان می دهیم.

انجمن
تعامل بازیگر با سیستم از طریق موارد کاربرد، به عنوان یک ارتباط شناخته می شود. در نمودار بالا، ما می توانیم هم کارمند و هم مدیر را به عنوان بازیگران در حال تعامل با سیستم از طریق موارد کاربرد مختلف در نظر بگیریم.

استریوتایپ یا تفکر قالبی
روابط بین موارد کاربرد به عنوان STEREOTYPES شناخته شده است

دو نوع Stereo Types وجود دارد
uses به معنای استفاده کردن
extends به معنای توسعه و گسترش دادن

مزیت
نمودار مورد کاربرد UML یک تکنیک تحلیل کسب و کار بسیار مفید برای روشن کردن و نشان دادن دامنه و محدوده کارکرد است. یک تحلیلگر کسب و کار باید بیشتر بر روی زمینه های کارکردی اصلی تأکید کند. از این رو، تعامل مناسب بازیگر با استفاده از نمودار مورد کاربرد UML در این فرایند کمک می کند. یک نمودار UML کمک می کند تا الزامات کارکردی اصلی را با کسب و کار به تامین نمایید که از نقطه نظر تحلیلگران کسب و کار، بسیار مهم است.